İlginç bir sendrommuş. Yengeçlerin birbirlerine karşı davranışlarından ortaya çıkan bir sendrom, derinlemesine bakıldığında gündelik hayata çok güzel uyarlanabilir. Bir düşündüğümüzde bizimde sürekli yaşadığımız bir durum. Olay, yengeçlerin bir sepete konup dışarı çıkmalarını beklemekle gerçekleşiyor. Tek bir yengeci bu sepete koysanız kolaylıkla çıkabiliyor fakat birçok yengeci koyduğunuzda birbirlerini aşağıya çekiyorlar. Böylelikle hiçbir yengeç dışarı çıkamıyor.
Günlük hayatımızda bu durumla sıklıkla karşılaşıyoruz veya yapıyoruz. Sürekli başkalarıyla ilgilenme, kendi işimizi hayatımızı başkalarıyla kıyaslamakla geçiriyoruz. Bir konuda ya başarılı olacağız ya karşı kişinin başarılı olmamasını sağlayacağız... Başarılı olduk mu herşey mükemmel, olamadık mı büyük problem. Arkasından gelen değersizlik ve yetersizlik hissiyle başbaşa kalınıyor. Bu yüzden bazı zamanlarda hayata bakış açımızı, acaba yengeç sendromu içerisinde miyim diyerek değiştirebiliriz. Karşı tarafı bir kenara bırakın siz neler yapıyorsunuz veya yapabilirsiniz bununla ilgilenin.
Herkese yengeç sendromsuz bir hayat dilerim :)
